سیرت علی(ع) - 2

 سلام

خوب تا کجا پیش رفتیم .... آها... میدونی این حرف حضرت مسیح منو یاد یه خاطره جالب انداخت .. یه بار یه بنده خدایی بهم گفت تو چرا نمیای این مسجده نماز بخونی ... نزدیکه که .. خلاصه گیر داد ما هم یه سری رفتیم باهاش مسجد ... میدونی کجاش جالب بود ! ... اونجاش که تمام اون چک خورد کن ها و نزول بده های این بازار __فلان___ همشون تو صف اول بودن ... من نمیدونم اینا که ... وَلَا الضَّالِّينَ ... رو میکشن معنیش رو هم میدونن .. یا ....

ولش کن اینا ارزش اتلاف وقت ندارن .. عاقبت زالو معلومه .. اینقدر خون میمکه تا میترکه .. گور به گور میشه میره رد کارش... 

گر می نخوری طعنه مزن مستانرا

بنیاد مکن تو حیله و دستانرا

تو غره بدان مشو که می مینخوری

صد لقمه خوری که می غلام‌ست آنرا

بریم  ادامه مطلب ...

• بگذار منافقان نفاق کنند، و بر نفاق خود بیافزایند، تا واقعیت مردم در هر زمان و مکانى، آنها را تکذیب کند!

• بگذار نفاق کنند، تا خورشید درخشان و ماه تابان و صفاى چشمه سار و گیاه زمین آنان را تکذیب و رسوا کند!

• بگذار نفاق بورزند و دورویى کنند، تا حقیقت زندگى و اراده حیات آنها را تکذیب نماید!

منافقان بدین علت نفاق مى کنند که مى پندارند وسیله آرامش در بین مردم! بقاء اجتماع بر حالت ثابتى است: سیرى و پرخورى در یک طرف، فقر و گرسنگى در طرف دیگر ! و روى این اصل، پرخور نباید مشیت زندگى و خواست حیات را بپذیرد، حیاتى که همه فرزندانش را به شدت دوست دارد و به خاطر همین دوستى است که همیشه در تطور و تحول بوده و مى خواهد که فرزندانش نیز در تحول و تطور باشند! ولى آدم پرخور و سیر، راضى نیست که در وضع او و دیگر مردم، تغییر و تبدیلى به وجود آید.

گرسنه در پندار منافقان، نباید از حق پایمال شده خود سخن گوید و آن را طلب نماید و برضد زندگى اشراف و خوشگذرانى هایى که وسایل عیش آنها از حلقوم بینوایان بیرون کشیده شد و در سفره سیران قرار گرفته است، قیام کنند!

اگر گرسنه حق پایمال شده خود را طلب کند و به خاطر نانى که از حلقوم فرزندانش بیرون کشیده شده، بپاخیزد، کافر و منحرف و اخلال گر گشته و امنیت و آسایش آسودگانى را مورد تهدید و خطر قرار داده که در سایه کوشش او، ابریشم سفید پوشیده و به استراحت پرداخته اند!

البته روش هاى منافقان در حفظ عوامل و علل پرخورى و امنیت اشراف، از یک طرف، و بنده و برده ساختن توده هاى شکم خالى و گرسنه، از طرف دیگر، گوناگون است! منافقان در هر زمانى راه هایى دارند که وضع و صفات آن زمان براى آنها آماده ساخته و در آن سیر مى کنند. و شاید مشخص ترین این راه ها، در تاریخ گذشته  دور و نزدیک  همان است که از تفسیر و تأویل مسائل دینى به دست آورده اند و در این موضوع، اهل نفاق و سودپرستان، در یونان و روم، در بودائیت و یهودیت، در مسیحیت و اسلام، یکسان و برابرند!

ولى نزدیک ترین این راه ها، براى بهره بردارى منافقان آن است که آنها ادعا مى کنند: پیامبرانشان به زهد و بى رغبتى در دنیا و سختگیرى در معیشت و تحمل فقر و تنگدستى و دورى از هرگونه سرکشى، دعوت کرده اند. آنها این را ادعا مى کنند و توده ها را بر آن مى خوانند، تا گنج ها و ثروت هاى زمین انباشته شود و آنها را از مردم دور کنند و خود با آسودگى کامل از آن بهره مند شوند!

در برابر این ادعا و این دعوت و راهنمایى!، در ادامه باید حقیقت را آن طور که هست توضیح دهم تا مقدمه اى براى درک کامل اصولى گردد که على بن ابیطالب^ع سیاست و قانون حکومت خود را بر آن استوار ساخته است.

ادامه خواهد داشت....